Zaćma jest chorobą, która w przeważnie dotyka osób po 60. roku życia. Jest to poważna przypadłość, która może doprowadzić do trwałej utraty wzroku lub nawet zaniku gałki ocznej, dlatego tak istotne jest podjęcie leczenia. Jedynym w pełni skutecznym sposobem terapii jest zabieg chirurgiczny – fakoemulsyfikacja, podczas której usuwa się zajętą chorobą soczewkę i wszczepia nową. Co się dzieje, kiedy na zaćmę zapadnie dziecko? Jakie są objawy tej choroby i czy operacja to jedyne rozwiązanie?

Rodzaje zaćmy i przyczyny powstawania

Do powstania zaćmy dochodzi wówczas, gdy soczewka oka pokrywa się plamkami i zmętnieniami. W fizjologicznych warunkach odpowiada ona za załamywanie promieni świetlnych, dzięki czemu na siatkówce powstaje odwrócony i pomniejszony obraz. Umożliwia ona także ostre widzenie rzeczy, które znajdują się w różnych odległościach. Nieleczona katarakta nie tylko upośledza widzenie, ale może doprowadzić nawet do całkowitej utraty wzroku.

Wyróżnia się zaćmę: nabytą, czyli tą występującą głównie u dorosłych w starszym wieku,  oraz wrodzoną – dotykającą też dzieci. Drugi rodzaj zaćmy rozpoczyna się po narodzinach dziecka lub już w okresie płodowym. Przyczyną mogą być obciążenia dziedziczne, uwarunkowania genetyczne, aberracje chromosomowe. Niezależnie od tego, jaka przyczyna spowodowała powstanie zaćmy u dziecka, niezbędna będzie operacja.  W przypadku, kiedy dziecko cierpi na zaćmę całkowitą, zaleca się poddanie już kilkutygodniowego niemowlęcia operacji usunięcia zajętej soczewki. Często stosuje się metodę laserową. Taka operacja wady wzroku polega na usunięciu zmętniałej soczewki i wszczepieniu nowej soczewki na miejsce tej uszkodzonej. Dowiedz się, jak dokładnie wygląda przebieg operacji zaćmy: http://www.kardiotel.pl. Niestety, zabieg ten wiąże się z wieloma komplikacjami i często konieczna jest wtórna operacja. Dlatego mniej ryzykowną metodą leczenia zaćmy u dzieci jest korekcja bezsoczewkowości pooperacyjnej za pomocą gazoprzepuszczanych soczewek kontaktowych. Wygląda to wówczas nieco inaczej. Nową soczewkę wszczepia się w późniejszym czasie – kiedy dziecko ukończy 7 lat. Z operacją zaćmy czeka się do tego momentu, ponieważ wtedy jego oko jest zbliżone budową do gałki ocznej osoby dorosłej, co niweluje ryzyko komplikacji związanych ze wszczepieniem nowej soczewki w niedostatecznie rozwinięte jeszcze oko niemowlaka.